مشکلات گرم نگه داشتن غذا برای سحری در اسارت

مسأله گرم نگه‌ داشتن غذا در ماه رمضان برایمان معضل بزرگی شده بود. فقط دو، سه نفر از عراقی‌ها روزه می‌گرفتند که آن‌ها هم نمی‌دانستند برای روزه گرفتن باید سحری بخورند. به همین دلیل در این ماه عراقی‌ها طبق عادت خودشان به ما صبحانه و ناهار و شام می‌دادند. صبحانه و ناهار و شام‌مان را که می‌گرفتیم، دورش پلاستیک می‌کشیدیم و رویش هم پتویی می‌انداختیم تا در زمان مصرف کمی گرم مانده باشد.

زمان افطار که می رسید، به ترتیب از صبحانه و ناهار شروع می¬کردیم و غذای شب را که حدود 6 عصر توزیع می‌‌شد، برای سحر نگه می داشتیم. سرد بودن غذای سحر و دشواری خوردن آن باعث شد که عده‌ای به فکر تهیه المنت بیفتند. برای این کار ترانس یکی از مهتابی‌ها را باز کردند و فلزهای دورش را درآوردند؛ بعد یک سیم بدون رویه به دو طرف آن وصل کردند تا کارایی یک المنت را پیدا کند. به این ترتیب یک المنت قوی ساخته شد که با آن می‌شد یک سطل آب را کاملاً گرم کرد. از آن به بعد بود که وضع سحری‌های ما خوب شد.

از ساعت 5/12 شب به بعد، دو نفر مسئول گرم کردن غذاها می‌شدند. یک سطل را تا نیمه آب می‌کردیم و المنت را داخلش می¬انداختیم و ظرف‌های غذا را روی آن می‌چیدیم. بعد یک پتو روی آنها پهن می‌کردیم تا بخار آب داغ، تمام غذاها را گرم کند.

جهت ملاحظه به ادامه مطلب رجوع فرمائید.